Hilal Derviş Uzun ~ Kişisel Blog

İnsana her daim iyi geldiğini düşündüğüm ve vazgeçemediğim bir aktivitedir yürüyüş, bide kulağımda sevdiğim müzikler varsa, dünya ile bağlantımı bir kenara kaldırıp, dört mevsimden etkilenmeden kendi içimde zamanlar arası bir yolculuğa çıkmış gibi oluyorum. Yürüyüşte genellikle sözsüz enstrüman yada yabancı müzik dinlemeyi seviyorum. Bir ara "Ne söylediğini bile anlamadığın bir şarkıyı dinlemek ne kadar keyifli olabilir ki" diye bir yorum almıştım. Oysa ben dilini anlamadığım bir şarkıyı, kendi dilimde özgürce anlamlandırarak dinliyorum, böylece aslında onun ne anlattığını kendim belirliyorum çünkü bazen müzik size sizi söylesin istiyorsunuz. Tabiki kendi dilimizin ne kadar zengin olduğunu ve bu sebeple her çeşit duygunun kendine yer bulduğu ve eşsiz bestelerle bütünleşebildiği bir müzik kültürüne sahip olduğumuzun farkındayım ve hatta dil zenginliğimizin tartışmaya dâhi açık olmadığını düşünüyorum.  Fakat kendi iç yolculuğumuzdayken bize o anki ruhsal durumumuzu yada ifade e

Duygularım el ele bu gece Kardelenin avcunda doğar gibi Sakin ve meşakkatli ruhum Serin sularda yanar gibi Bu dingin ve huzurlu bekleyiş Efkâr kapısını aralar gibi Ziyaretindeyim başka dünyaların Sesler üzerime yağar gibi Savrulunca hayaller ve düşler Derin kuyulara dolar gibi Dudaklarda anıların tebessümü Hüznün sireniyle solar gibi Bezenince akşamla gökyüzü Duvarlar siyaha doyar gibi Kapatsamda ellerimle her yanı Rengi gözlerimi boyar gibi Duyulurken sessiz soluklar Uyku hep kol gezer gibi Nihayet ağarınca tan yeri Canlar bedene sızar gibi