Bir tutam kış, bir tutam bahar
Merhaba kış, yine mevsimi ağır ağır demleyip, bir süzekten geçirircesine ayırıyorsun bizi bahardan. Yağdıkça ılık yağmurun, susuzluktan çatlayan tenine doluyor dünyanın ve dokusu yumuşadıkça kayboluyor baharın gizemli melodisi yaprak çıtırtısı. Islandıkça bütünleşiyor toprakla tabiatın yorgun sureti ve uzunca bir uykuya çekilmek için ayrılıyor bahar bir süreliğine aramızdan. Bir elinde ayrılığı diğer elinde kavuşmayı taşıyan mevsim, farklı farklı hayatları bilinmez suretlerde ziyaret ediyor ve her insanın zihninde sakladığı ajandasına sadece kendi okuyabildiği bir alfabeyle satır satır kaydoluyor. Kimimiz için, sıcacık evinin bir köşesinde çayını yudumlayıp pencereden yağmuru izlemektir kış, kimimiz içinse aynı pencereden yağan yağmura tedirginlikle bakan bir çift göz... Kimimiz için ayakları su içinde ama sırtı kocaman bir anne paltosuna sarılı soğuk parmaklı sıcak nefesli bir çocuk, kimimiz içinse heryanı ıslanmış soğuktan titreyen bir annenin onu izleyen minik gözlere bakıp tebess