Bir tutam kış, bir tutam bahar

Merhaba kış, yine mevsimi ağır ağır demleyip, bir süzekten geçirircesine ayırıyorsun bizi bahardan. Yağdıkça ılık yağmurun, susuzluktan çatlayan tenine doluyor dünyanın ve dokusu yumuşadıkça kayboluyor baharın gizemli melodisi yaprak çıtırtısı. Islandıkça bütünleşiyor toprakla tabiatın yorgun sureti ve uzunca bir uykuya çekilmek için ayrılıyor bahar bir süreliğine aramızdan. Bir elinde ayrılığı diğer elinde kavuşmayı taşıyan mevsim, farklı farklı hayatları bilinmez suretlerde ziyaret ediyor ve her insanın zihninde sakladığı ajandasına sadece kendi okuyabildiği bir alfabeyle satır satır kaydoluyor.

Kimimiz için, sıcacık evinin bir köşesinde çayını yudumlayıp pencereden yağmuru izlemektir kış, kimimiz içinse aynı pencereden yağan yağmura tedirginlikle bakan bir çift göz...

Kimimiz için ayakları su içinde ama sırtı kocaman bir anne paltosuna sarılı soğuk parmaklı sıcak nefesli bir çocuk, kimimiz içinse heryanı ıslanmış soğuktan titreyen bir annenin onu izleyen minik gözlere bakıp tebessüm ederek fısıldadığı yağmur şarkısı...

Bazılarımız için tek şemsiye altında buluşmuş ve samimi sohbetin sıcaklığıyla soğuktan bihaber iki dost, bazılarımız içinse yürüdükçe uzayan yol, hızlandıkça paçalarına dolan su, yağdıkça içini acıtan yağmur, düşündükçe üşüten bir yalnızlık...

Bazılarımız için gerçek olmuş bir hayalin heyecanıyla çarpan yüreğe, gökten sayısız adet yağan müjdeci, bazılarımız içinse yükü bedeninde barınan ve her ıslanışta biraz daha ağırlaşan bir yaşam mücadelesi...

Ağır ağır devam ederken bu hüzünlü vedalaşma, dökülüyor yapraklar kuruyor kırılıyor dallar. Güzden kalan çiçekler baharın bir sonraki doğumuna kadar gizleniyor kitap aralarına. Kış direnen güneşe aldırmadan tek hamlesiyle savuruyor her birini bir yana. Peki sadece gördüklerimizmi savrulan? Hüzünler, anılar savruluyor en önemliside zaman savruluyor takvimdeki sayfalar ilerledikçe...

Her mevsim ceplerine doldurduğu acı tatlı, kolay zor sürprizlerle geliyor bizlere, omuzlarımızda taşıdığımız dirayetle bazen ayakta, bazen yıkılarak, bazende hiç hissetmeden geçiriyoruz bu süreçleri. Ama biliyoruz ki insanlar mevsimler yada zaman bizden neleri alıp götürsede savursada biz yerine daha güzellerini, daha iyisini yada elimizden geldiği kadarını koyacağız. Bunu belki sadece bir gülümseme yapacak, belki aniden radyoda çalan çok sevdiğimiz bir şarkı, yada zor bir günden sonra kendimiz için yaptığımız sıcak bir fincan kahve... Ne farkeder ki? Dışarda mevsim elbet birgün bahara yaza döner ama biz içimizdeki mevsimi güzel tutmaya niyetli olursak kış en fazla üstümüzü başımızı ıslatır, birazda ellerimizi üşütür.

Hepimize kapımıza dayanan bu zorlu kış günlerinde, sağlık sıhhat dirayet ve ruhu baharla dolu günler diliyorum. Esen kalın...