Zaman değirmeninde hayatlar
Uyanmak sabaha Hayatla burun buruna Geleceğe bir adım daha yakınım her anımda Neydi beni koşturan bu denli Saniyeler, dakikalar ve saatlerle el ele Ayların, yılların burun kıvırdığı Açıp kapadığımda gözlerimi Hepsinin ardımda kaldığı An'ların zamana meydan okuduğu Bu net kargaşanın parçasında gibiyim Savruluyor gibi oluyorum bazen hayatımın akışında, nefes nefese çıkıyorum zamanın merdivenlerinden. Şimdilerde vakti yaşamakla, tüketmek arasındaki o ince çizgiyi ölesiye hızlı geçerken, ileride aynaya her baktığımda yüzümde, hızla geçtiğim o çizgilerin izleri hatırlatacak bana bu günlerimi... biliyorum. Bazen öyle kapılıyorumki koşturmacaya, çarpıveriyorum bir yanımı yada burkuluyor ayaklarım kalıyorum olduğum yere. Bir sessizlik çöküyor içime ama kendi cümlelerime sığamıyorum. Sonra derin bir nefes alıyor ve zihnimde her ne varsa durgun sulara bırakıp izliyorum sazlıklardan geçişini. Bilerek tutunmuyorum kalkabilmek için biryerlerden, düştüğüm anda kalıyorum, hiç kıpırdamadan çünk