Zaman değirmeninde hayatlar

-



Uyanmak sabaha

Hayatla burun buruna

Geleceğe bir adım daha yakınım her anımda

Neydi beni koşturan bu denli

Saniyeler, dakikalar ve saatlerle el ele

Ayların, yılların burun kıvırdığı

Açıp kapadığımda gözlerimi

Hepsinin ardımda kaldığı

An'ların zamana meydan okuduğu

Bu net kargaşanın parçasında gibiyim

Savruluyor gibi oluyorum bazen hayatımın akışında, nefes nefese çıkıyorum zamanın merdivenlerinden. Şimdilerde vakti yaşamakla,  tüketmek arasındaki o ince çizgiyi ölesiye hızlı geçerken, ileride aynaya her baktığımda yüzümde, hızla geçtiğim o çizgilerin izleri hatırlatacak bana bu günlerimi... biliyorum. Bazen öyle kapılıyorumki koşturmacaya,  çarpıveriyorum bir yanımı yada burkuluyor ayaklarım kalıyorum olduğum yere. Bir sessizlik çöküyor içime ama kendi cümlelerime sığamıyorum. Sonra derin bir nefes alıyor ve zihnimde her ne varsa durgun sulara bırakıp izliyorum sazlıklardan geçişini. 

Bilerek tutunmuyorum kalkabilmek için biryerlerden, düştüğüm anda kalıyorum, hiç kıpırdamadan çünkü bazen düştüğünde dinlenebiliyor insan.

Yavaşlamayı bilemeyişimizden mi? yoksa oluruna bırakmayı unuttuğumuzdan mı? tartışılır. Bazen, belkide hayatımızda bir yerlerde unutulmuş olanlar yada es geçtiklerimiz, farkedemeden ilerleyişlerimiz durduruyor bizi biraz soluklanmamız ve birşeyleri daha iyi anlayabilmemiz için... diye düşünüyorum.

Ama iyi biliyoruz ki akreple yelkovan herkes ve herşey için akıyor biz onlarla yarışa girsekte, kendi içimizde biryerlere saklanıp ilerlemesini durdurduğumuzu sansakta onlar yoluna devam ediyor. Bu yüzden "İnsan vardır zamanı kendi hesabına yontar, insan vardır bir ömür boyu zaman onu kendi hesabına yontar" diyerek bitiriyor, sağlık sıhhat ve mutlu zamanlarda kalmanızı diliyorum.

Yorumlar

  1. Unknown23 Eylül 2021 04:13

    Bayılldım canım ve eski koştuğum günleri hatırladım 🥺

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hilal Derviş Uzun23 Eylül 2021 04:18

      Hemde ne koşmak, saatin bile bana yetişemediginden eminim. Teşekkür ederim

      Sil
  2. Adsız23 Eylül 2021 05:05

    Evet bazen insan o kadar koşturuyor ki ruhu yetişemiyor ona,hayatin bir dügmesi olsa, kisa bir sure sesini kıssak ve kendimizi dinlesek tabiki çay eşliğinde

    YanıtlaSil
  3. Hilal Derviş Uzun23 Eylül 2021 05:25

    Kesinlikle bir düğme lazım, biraz mola herkese iyi gelir ve evet tabiki çay eşliğinde :)

    YanıtlaSil
  4. Adsız23 Eylül 2021 05:43

    Kaleminize sağlık

    YanıtlaSil
  5. Unknown7 Ekim 2021 13:10

    Ne kadar güzel demişsin "insan vardır zamanı.............. insan vardır bir ömür....."
    Zamanın esiri olmuşuz gerçekten. Yüreğine sağlık, harikasın👏👏👏

    YanıtlaSil
  6. Adsız25 Ekim 2021 02:31

    Çok güzel. Tebrikler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaralar iyileşmez, susmayı öğrenir...

-
Resim
Yara diye tanımlarız yüreğimizde iz bırakan olumsuz yaşanmışlıklarımızı... Kimi zaman dağları taşları yerleri gökleri inleten bir feryatta, kimi zaman da kimsenin göremediği duyamadığı bir derinlikte ve yakıcı bir sızıntı şeklinde belirir. Önce alev alır hararetle savrulur bulduğunu kavurmak istercesine, sonra yavaş yavaş kor olur rüzgar okşadıkça başını, ardından köz olur zamanın ağırlığı çöker omuzlarına, sonra kül olur, iz olur ve en sonunda da his olur... An gelir göze yerleşir siler ferini An gelir söze yerleşir kısar sesini An gelir tene yerleşir çeker elini An gelir bedene yerleşir keser nefesini Devam ettikçe yaşam mücadelesi evrilip hayatın tozuna dumanına karışır gibi gelir ilk zamanlar bize ama ayrıştırıverir onu içimizde canlandığında anılar, işte o zaman düşünürüz ki o yara hep orda, biliriz ki bekler zihnimizde gezinen bir hatıranın ayağı takılsın da kanasın diye ve kanayıp kabuklandıkça varlığını kabullenişimiz başlar. Anlarız ki bunun azı çoğu başı sonu yok, yaşam devam
Devamı

Duygusal gezgin

-
Resim
Sizin hiç duygularınızın ev sahipliğinde kısacık anlarınıza sığdırdığınız uzun seyahatleriniz oldumu? Bedeninizi ardınızda bırakıp ruhunuzu yanınıza alarak olmak istediğiniz yere gitmek gibi mesela? Bazı günler koşturmacalı hayatıma serpiştirdigim yürüyüş molalarında rastladığım parklardaki çimenlik alanların yanında durur, hissizleşen ayaklarımın toprakla buluşmasına izin veririm. Gözlerimi kapatır girintili taşların bıraktığı ürperti ve etrafıma yayılan toprak kokusuyla yemyeşil bir buğday tarlasında dinlenirken bulurum kendimi  Kimi zaman hoyrat bir öfkenin zaptında zorlanırken, sabrı göğsüme nefes diye doldurup etekleri keskin yamaçlarla dolu ve hırçın yankılarla bezeli bir dağın zirvesine tırmandıktan sonra derin bir soluk alıp, öfkemi zirveden aşağı bırakıp azalışını izlerken bulurum kendimi  Bazı anlarda bir umutsuzluk damlası düşer gönlüme, büyüdükçe kaplayan her yanımı. Çaresizliğin güneş olup kavurduğu, hayallerin buhar olup kaybolduğu, rüzgarın bomboş savrulduğu ne yana baks
Devamı

Sakin bir İstanbul sabahı

-
Resim
  Sakin bir İstanbul sabahına uyanıyorum, gözlerimde hala uyku mahmurluğu, evimde yönünü kışa dönmüş hafif üşüten bir sonbahar serinliği... Hergün penceremin önüne gelen, griyle karışık bakır tonlarında tüyleri ve kendine has ötüşleriyle bana huzuru ve evimde bir gün daha sağlıklı bir şekilde uyanabildiğimi hatırlatan tatlı kumruların sabah kahvaltısını verdikten sonra, ev halkını uyandırmadan sessizce ilişiyorum balkondaki köşeme. Sokağın girintili arnavut kaldırımlarında sabahı benden önce karşılamış olanların adım sesleri duyuluyor. Uzun seyahatten döndüğü belli yorgun bir yüz ve onu takip eden valizinin tıkırtıyla ilerleyişini dinledikten sonra, fırından aldığı sıcak ekmeğe dayanamayıp poşetin ucundan bir parça koparan çocuğun ürkekçe etrafına bakıp, kimsenin görmediğine emin olduktan sonra ekmeği yerken yüzünde oluşan masum mutluluğu gülümsetiyor beni. Mevsimin zamanla dans edişi sabahın erken saatlerinde daha net canlanıyor bu tarihi semtte. Yer yer baharın renkli tablosunun baş
Devamı