Anestezik yaşamlar
Kapalı kapılar ardında kalmış ufuklar, işlenmedikçe paslanan erdemler, zihni fakirleşmeye yüz tutmuş dünyalar düşünün. Sadece kendine meftun bir halde, pervasızca geçen zamanın eteklerinde ordan oraya kaçışırlarken; Ayaklar altında kalan bir canlıdan Keyfine atılan bir taşın kanatan hedefinden Çalgısı bam teli, mevzusu meze olan acıdan Açtan esirgeyip, toku doyuran Görmek yerine bakan, dinlemek yerine duyan Kendisine koşandan kaçan, kendisinden kaçana koşan Hırslandıkça geriye, yaslandıkça ileriye giden Yükseldikçe düşen, düştükçe düşüren Değeri ucuzlaştırıp, ucuzu değerli kılan Yüzden tebessümü, saçtan siyahı çalan Huzura çelme takan Kayba uzaktan bakan Suyun gidip kumun kaldığı değil, kumu süpürüp yerini suyla dolduran ... Yaşamda iyileşmenin, iyileştirmenin, üretmenin, anlamlı olmanın ve birşeyleri anlamlı kılmanın yokluğu arasında ışıksız yürümeye çalışırken dünya denen bu konar göçer mekanda, bazen hiçbir yolun hiçbir yere çıkmadığı gerçeği dikiliyor karşımıza...