Aynı yolun farklı yolcuları

-

 



İnsan hayatı boyunca bir yolda yürür misali ilerlermiş. Yol, üzerindeki nereye nasıl gider bilmez ama yolcular türlü şekillerde yürürlermiş. 

Mesela uçurtmaya benzetirim bazı insanların yaşam yolculuğunu, dağlardan taşlardan bağımsız, engebeden habersiz, dümeni rüzgara teslim etmişçesine rotasız, renklerle bezeli bir ruhun bedene sığmayan hali tavrı vardır onlarda.

Sözleri kanatlıdır ve güzergahı bilinmez bir macera için her an hazırdır... Bazen ruhunuza dokunan bir kelam olur, bazen de hüznünüze biraz daha hüzün katar, bazen zamanın akmadığı kasvetli anlarda tebessüm olur, bazen de hayatınıza hiç uğramamışçasına görmezden gelir.

Bu sözleri kanatlı, öfkesi savruk, zamanı anlık yaşayan insanlar, tüm dünya onların ardında kalmışçasına ufuktadırlar hep... Sıkıntılar, kaygılar, keşkeler uzaktan seyreder bu uçurtmaların yolculuğunu. Onlar bazen yanınızda en yakınınızda gibi gelir ama aslında çok uzaktadırlar, Bazen de gözden kayboldu sanarsınız ama aslında mesafelerin mesafe koyamayacağı kadar yakınınızdadırlar.

Sanırım bu insanlar için tanımlama ve cümleler yeterli gelemeyebiliyor. Belkide onları hislerimiz aracılığıyla tanımak, anlamak gerekiyor.

Her insanın kendi yürüyüş biçimiyle sürdürdüğü bu yaşam yolculuğunda onların hayatımıza kattığı renk ve güzel anlar için teşekkür edip hepimizin birbirimizi olduğu gibi kabul ettiği bir yolculukta sağlık sıhhat ve mutlulukla kalmanız dileğiyle...

Yorumlar

  1. Unknown3 Haziran 2021 06:23

    Cümleler bitmeden duygularımızı da katmaliyiz ki birbirimizi anlamak için . 💐
    Çok sağlıklı bir zihniyetle yazıyorsunuz 🎀😘

    YanıtlaSil
  2. Unknown21 Kasım 2021 06:34

    Teşekkür ederim eline emeğine yugine kalemine devamını bekliyoruz

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaralar iyileşmez, susmayı öğrenir...

-
Resim
Yara diye tanımlarız yüreğimizde iz bırakan olumsuz yaşanmışlıklarımızı... Kimi zaman dağları taşları yerleri gökleri inleten bir feryatta, kimi zaman da kimsenin göremediği duyamadığı bir derinlikte ve yakıcı bir sızıntı şeklinde belirir. Önce alev alır hararetle savrulur bulduğunu kavurmak istercesine, sonra yavaş yavaş kor olur rüzgar okşadıkça başını, ardından köz olur zamanın ağırlığı çöker omuzlarına, sonra kül olur, iz olur ve en sonunda da his olur... An gelir göze yerleşir siler ferini An gelir söze yerleşir kısar sesini An gelir tene yerleşir çeker elini An gelir bedene yerleşir keser nefesini Devam ettikçe yaşam mücadelesi evrilip hayatın tozuna dumanına karışır gibi gelir ilk zamanlar bize ama ayrıştırıverir onu içimizde canlandığında anılar, işte o zaman düşünürüz ki o yara hep orda, biliriz ki bekler zihnimizde gezinen bir hatıranın ayağı takılsın da kanasın diye ve kanayıp kabuklandıkça varlığını kabullenişimiz başlar. Anlarız ki bunun azı çoğu başı sonu yok, yaşam devam
Devamı

Duygusal gezgin

-
Resim
Sizin hiç duygularınızın ev sahipliğinde kısacık anlarınıza sığdırdığınız uzun seyahatleriniz oldumu? Bedeninizi ardınızda bırakıp ruhunuzu yanınıza alarak olmak istediğiniz yere gitmek gibi mesela? Bazı günler koşturmacalı hayatıma serpiştirdigim yürüyüş molalarında rastladığım parklardaki çimenlik alanların yanında durur, hissizleşen ayaklarımın toprakla buluşmasına izin veririm. Gözlerimi kapatır girintili taşların bıraktığı ürperti ve etrafıma yayılan toprak kokusuyla yemyeşil bir buğday tarlasında dinlenirken bulurum kendimi  Kimi zaman hoyrat bir öfkenin zaptında zorlanırken, sabrı göğsüme nefes diye doldurup etekleri keskin yamaçlarla dolu ve hırçın yankılarla bezeli bir dağın zirvesine tırmandıktan sonra derin bir soluk alıp, öfkemi zirveden aşağı bırakıp azalışını izlerken bulurum kendimi  Bazı anlarda bir umutsuzluk damlası düşer gönlüme, büyüdükçe kaplayan her yanımı. Çaresizliğin güneş olup kavurduğu, hayallerin buhar olup kaybolduğu, rüzgarın bomboş savrulduğu ne yana baks
Devamı

Sakin bir İstanbul sabahı

-
Resim
  Sakin bir İstanbul sabahına uyanıyorum, gözlerimde hala uyku mahmurluğu, evimde yönünü kışa dönmüş hafif üşüten bir sonbahar serinliği... Hergün penceremin önüne gelen, griyle karışık bakır tonlarında tüyleri ve kendine has ötüşleriyle bana huzuru ve evimde bir gün daha sağlıklı bir şekilde uyanabildiğimi hatırlatan tatlı kumruların sabah kahvaltısını verdikten sonra, ev halkını uyandırmadan sessizce ilişiyorum balkondaki köşeme. Sokağın girintili arnavut kaldırımlarında sabahı benden önce karşılamış olanların adım sesleri duyuluyor. Uzun seyahatten döndüğü belli yorgun bir yüz ve onu takip eden valizinin tıkırtıyla ilerleyişini dinledikten sonra, fırından aldığı sıcak ekmeğe dayanamayıp poşetin ucundan bir parça koparan çocuğun ürkekçe etrafına bakıp, kimsenin görmediğine emin olduktan sonra ekmeği yerken yüzünde oluşan masum mutluluğu gülümsetiyor beni. Mevsimin zamanla dans edişi sabahın erken saatlerinde daha net canlanıyor bu tarihi semtte. Yer yer baharın renkli tablosunun baş
Devamı