Dizelerden anılara yolculuk...

-



İstanbul'un yıllara meydan okuyan tarihi semtlerinden Samatya'ya yüzünü dönmüş küçük dar balkonlu ve geniş hatıralı bir evim vardı. İşten yorgun argın geldiğimde biran önce işlerimi bitirip kahvemi de alıp balkona oturuyordum. Bana kendimi iyi hissettiren bu yerde dünyada yaşayan tek insanmışım gibi sadece kendi sesimi duyuyor kısa süreliğine de olsa sakinliği üzerime örtüp uçsuz maviyi hayranlıkla izliyordum.

Denizin kokusu balıkçılar çarşısına karışıp yeni aromasıyla Samatya'nın girintili sokaklarından geçerek evlere doluyordu. Zaman ilerliyor ve nihayet gün batıyor... Deniz saçlarına kına yakmış bir kadın zerafetiyle uykuya çekiliyordu.

Böyle bir güzelliğe kayıtsız kalamayan gözlerimin ısrarına dayanamayan mürekkep sevdalısı parmaklarımdan nacizhane birkaç satır dökülüverdi...

Sessizlik mi? Bu kokan burnuma

Rehavetinde kalakalmış gibi zamanın

Gün teslim olurken karanlığa

Ağır bir film kuşağı sanki her anım

Çok sevdiğim eski defterlerimi karıştırırken denk geldiğim dizelerimin bana hatırlattığı bir anımı paylaşırken sağlık sıhhat ve mutlulukla kalmanızı dilerim.

Yorumlar

  1. Unknown17 Mayıs 2021 05:44

    İcten içe evini semtini şehrini seven birinin. Harika anlatımı . Su gibiydi 🎀

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hilal Derviş Uzun17 Mayıs 2021 05:51

      🙏😊 Çok teşekkür ederim, anılarımı barındıran her semt benim için özeldir

      Sil
  2. Zeynep Akarsu17 Mayıs 2021 10:08

    Okurken gözümde her şeyi canlandırma bildim. Betimlemeler resim gibi çok güzel anlatılmış. Daha fazlasını da okumak istedim. Emeğine sağlık Hilal abla, çok beğendim yazımını. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hilal Derviş Uzun17 Mayıs 2021 10:44

      Yazılarımla sizlere iyi gelebiliyorsam,okurken keyifli bir an yasatabiliyorsam ne mutlu bana😊 teşekkür ederim

      Sil
  3. Unknown27 Kasım 2021 11:41

    Anılar... En üzülerek ve sevmeyerek gittiğimiz şehirleri bile ince bir sızı gibi kalbimizde saklayan, her mekâna her âna değer katan anılar, hatıralar...

    YanıtlaSil
  4. Hilal Derviş Uzun27 Kasım 2021 12:09

    Evet hatta bazen bir anlık gözümüzün önüne gelen bir görüntü bile bizi taa derindeki bir anımızı ziyaret ettirmeye yetiyor

    YanıtlaSil
  5. Çalıkuşu28 Kasım 2021 01:56

    Deniz saçlarına kına yakmış bir kadın zerafetiyle uykuya çekiliyordu. 😍

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir tutam kış, bir tutam bahar

-
Resim
Merhaba kış, yine mevsimi ağır ağır demleyip, bir süzekten geçirircesine ayırıyorsun bizi bahardan. Yağdıkça ılık yağmurun, susuzluktan çatlayan tenine doluyor dünyanın ve dokusu yumuşadıkça kayboluyor baharın gizemli melodisi yaprak çıtırtısı. Islandıkça bütünleşiyor toprakla tabiatın yorgun sureti ve uzunca bir uykuya çekilmek için ayrılıyor bahar bir süreliğine aramızdan. Bir elinde ayrılığı diğer elinde kavuşmayı taşıyan mevsim, farklı farklı hayatları bilinmez suretlerde ziyaret ediyor ve her insanın zihninde sakladığı ajandasına sadece kendi okuyabildiği bir alfabeyle satır satır kaydoluyor. Kimimiz için, sıcacık evinin bir köşesinde çayını yudumlayıp pencereden yağmuru izlemektir kış, kimimiz içinse aynı pencereden yağan yağmura tedirginlikle bakan bir çift göz... Kimimiz için ayakları su içinde ama sırtı kocaman bir anne paltosuna sarılı soğuk parmaklı sıcak nefesli bir çocuk, kimimiz içinse heryanı ıslanmış soğuktan titreyen bir annenin onu izleyen minik gözlere bakıp tebess...
Devamı

Askıda eskiyenler

-
Resim
  İnsan zihninin ardında görünmez askıları vardır diye düşünürüm hep. Hayalleri, beklentileri, özlemleri, iç geçirdikleri, kayıp gidenlere kayıtsızlıkları... Sayamadığım, bilemediğim daha kaç tanesi, nicesi. Ne bırakırız yitip gitsin geçmişin sayfaları arasında, ne de tutarız ellerinden can bulsun yaşam yolculuğumuzda. Belki bizim için askıda küf tutmuş bir yarım kalmışlığın zaferle taçlandığı bir emsal, belkide öylece geçen boş bir vakitte zihnimize uğrayan davetsiz misafir hatırlatır en çok da onları bize. Yıllarca özenle saklayıp kullanmaya da kıyamadığımız eşyalar, ömrünü kapalı dolaplar altında geçiren naftalin kokulu kıyafetler, farkedip planlayıp bir türlü uygulamaya geçirilemeyenler, bir gün... Diye cümleye başlayıp bitirebilecek kadar öncelik tanınmayanlar, hayali seyahatler, bir anlık çılgınlıkla gelen cesur başlangıçlar ve ardına iliştirilen bahanelerle sonu gelmeyen kararlar, içimizde uhde olarak barınan söylemeye de dilimizin varmadığı sözler, yaşamın ağırlığı altında...
Devamı

Yaralar iyileşmez, susmayı öğrenir...

-
Resim
Yara diye tanımlarız yüreğimizde iz bırakan olumsuz yaşanmışlıklarımızı... Kimi zaman dağları taşları yerleri gökleri inleten bir feryatta, kimi zaman da kimsenin göremediği duyamadığı bir derinlikte ve yakıcı bir sızıntı şeklinde belirir. Önce alev alır hararetle savrulur bulduğunu kavurmak istercesine, sonra yavaş yavaş kor olur rüzgar okşadıkça başını, ardından köz olur zamanın ağırlığı çöker omuzlarına, sonra kül olur, iz olur ve en sonunda da his olur... An gelir göze yerleşir siler ferini An gelir söze yerleşir kısar sesini An gelir tene yerleşir çeker elini An gelir bedene yerleşir keser nefesini Devam ettikçe yaşam mücadelesi evrilip hayatın tozuna dumanına karışır gibi gelir ilk zamanlar bize ama ayrıştırıverir onu içimizde canlandığında anılar, işte o zaman düşünürüz ki o yara hep orda, biliriz ki bekler zihnimizde gezinen bir hatıranın ayağı takılsın da kanasın diye ve kanayıp kabuklandıkça varlığını kabullenişimiz başlar. Anlarız ki bunun azı çoğu başı sonu yok, yaşam devam...
Devamı