Dizelerden anılara yolculuk...

-



İstanbul'un yıllara meydan okuyan tarihi semtlerinden Samatya'ya yüzünü dönmüş küçük dar balkonlu ve geniş hatıralı bir evim vardı. İşten yorgun argın geldiğimde biran önce işlerimi bitirip kahvemi de alıp balkona oturuyordum. Bana kendimi iyi hissettiren bu yerde dünyada yaşayan tek insanmışım gibi sadece kendi sesimi duyuyor kısa süreliğine de olsa sakinliği üzerime örtüp uçsuz maviyi hayranlıkla izliyordum.

Denizin kokusu balıkçılar çarşısına karışıp yeni aromasıyla Samatya'nın girintili sokaklarından geçerek evlere doluyordu. Zaman ilerliyor ve nihayet gün batıyor... Deniz saçlarına kına yakmış bir kadın zerafetiyle uykuya çekiliyordu.

Böyle bir güzelliğe kayıtsız kalamayan gözlerimin ısrarına dayanamayan mürekkep sevdalısı parmaklarımdan nacizhane birkaç satır dökülüverdi...

Sessizlik mi? Bu kokan burnuma

Rehavetinde kalakalmış gibi zamanın

Gün teslim olurken karanlığa

Ağır bir film kuşağı sanki her anım

Çok sevdiğim eski defterlerimi karıştırırken denk geldiğim dizelerimin bana hatırlattığı bir anımı paylaşırken sağlık sıhhat ve mutlulukla kalmanızı dilerim.

Yorumlar

  1. Unknown17 Mayıs 2021 05:44

    İcten içe evini semtini şehrini seven birinin. Harika anlatımı . Su gibiydi 🎀

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hilal Derviş Uzun17 Mayıs 2021 05:51

      🙏😊 Çok teşekkür ederim, anılarımı barındıran her semt benim için özeldir

      Sil
  2. Zeynep Akarsu17 Mayıs 2021 10:08

    Okurken gözümde her şeyi canlandırma bildim. Betimlemeler resim gibi çok güzel anlatılmış. Daha fazlasını da okumak istedim. Emeğine sağlık Hilal abla, çok beğendim yazımını. 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hilal Derviş Uzun17 Mayıs 2021 10:44

      Yazılarımla sizlere iyi gelebiliyorsam,okurken keyifli bir an yasatabiliyorsam ne mutlu bana😊 teşekkür ederim

      Sil
  3. Unknown27 Kasım 2021 11:41

    Anılar... En üzülerek ve sevmeyerek gittiğimiz şehirleri bile ince bir sızı gibi kalbimizde saklayan, her mekâna her âna değer katan anılar, hatıralar...

    YanıtlaSil
  4. Hilal Derviş Uzun27 Kasım 2021 12:09

    Evet hatta bazen bir anlık gözümüzün önüne gelen bir görüntü bile bizi taa derindeki bir anımızı ziyaret ettirmeye yetiyor

    YanıtlaSil
  5. Çalıkuşu28 Kasım 2021 01:56

    Deniz saçlarına kına yakmış bir kadın zerafetiyle uykuya çekiliyordu. 😍

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaralar iyileşmez, susmayı öğrenir...

-
Resim
Yara diye tanımlarız yüreğimizde iz bırakan olumsuz yaşanmışlıklarımızı... Kimi zaman dağları taşları yerleri gökleri inleten bir feryatta, kimi zaman da kimsenin göremediği duyamadığı bir derinlikte ve yakıcı bir sızıntı şeklinde belirir. Önce alev alır hararetle savrulur bulduğunu kavurmak istercesine, sonra yavaş yavaş kor olur rüzgar okşadıkça başını, ardından köz olur zamanın ağırlığı çöker omuzlarına, sonra kül olur, iz olur ve en sonunda da his olur... An gelir göze yerleşir siler ferini An gelir söze yerleşir kısar sesini An gelir tene yerleşir çeker elini An gelir bedene yerleşir keser nefesini Devam ettikçe yaşam mücadelesi evrilip hayatın tozuna dumanına karışır gibi gelir ilk zamanlar bize ama ayrıştırıverir onu içimizde canlandığında anılar, işte o zaman düşünürüz ki o yara hep orda, biliriz ki bekler zihnimizde gezinen bir hatıranın ayağı takılsın da kanasın diye ve kanayıp kabuklandıkça varlığını kabullenişimiz başlar. Anlarız ki bunun azı çoğu başı sonu yok, yaşam devam
Devamı

Duygusal gezgin

-
Resim
Sizin hiç duygularınızın ev sahipliğinde kısacık anlarınıza sığdırdığınız uzun seyahatleriniz oldumu? Bedeninizi ardınızda bırakıp ruhunuzu yanınıza alarak olmak istediğiniz yere gitmek gibi mesela? Bazı günler koşturmacalı hayatıma serpiştirdigim yürüyüş molalarında rastladığım parklardaki çimenlik alanların yanında durur, hissizleşen ayaklarımın toprakla buluşmasına izin veririm. Gözlerimi kapatır girintili taşların bıraktığı ürperti ve etrafıma yayılan toprak kokusuyla yemyeşil bir buğday tarlasında dinlenirken bulurum kendimi  Kimi zaman hoyrat bir öfkenin zaptında zorlanırken, sabrı göğsüme nefes diye doldurup etekleri keskin yamaçlarla dolu ve hırçın yankılarla bezeli bir dağın zirvesine tırmandıktan sonra derin bir soluk alıp, öfkemi zirveden aşağı bırakıp azalışını izlerken bulurum kendimi  Bazı anlarda bir umutsuzluk damlası düşer gönlüme, büyüdükçe kaplayan her yanımı. Çaresizliğin güneş olup kavurduğu, hayallerin buhar olup kaybolduğu, rüzgarın bomboş savrulduğu ne yana baks
Devamı

Sakin bir İstanbul sabahı

-
Resim
  Sakin bir İstanbul sabahına uyanıyorum, gözlerimde hala uyku mahmurluğu, evimde yönünü kışa dönmüş hafif üşüten bir sonbahar serinliği... Hergün penceremin önüne gelen, griyle karışık bakır tonlarında tüyleri ve kendine has ötüşleriyle bana huzuru ve evimde bir gün daha sağlıklı bir şekilde uyanabildiğimi hatırlatan tatlı kumruların sabah kahvaltısını verdikten sonra, ev halkını uyandırmadan sessizce ilişiyorum balkondaki köşeme. Sokağın girintili arnavut kaldırımlarında sabahı benden önce karşılamış olanların adım sesleri duyuluyor. Uzun seyahatten döndüğü belli yorgun bir yüz ve onu takip eden valizinin tıkırtıyla ilerleyişini dinledikten sonra, fırından aldığı sıcak ekmeğe dayanamayıp poşetin ucundan bir parça koparan çocuğun ürkekçe etrafına bakıp, kimsenin görmediğine emin olduktan sonra ekmeği yerken yüzünde oluşan masum mutluluğu gülümsetiyor beni. Mevsimin zamanla dans edişi sabahın erken saatlerinde daha net canlanıyor bu tarihi semtte. Yer yer baharın renkli tablosunun baş
Devamı