Yaşamın gölgesinde... Ertelenenler



Yine sabahın ilk ışıklarıyla yola çıktığımız bir gündü. Güneş turuncuya sımsıkı sarılmış sarının, enfes tonuyla bezeli entarisiyle karşımda... Hayatlar geçiyor nesiller bitiyor ama o hergün bıkmadan usanmadan ve hep aynı güzellikte bize merhaba diyor. Işıklar masmavi renkteki yer yer bulut desenli gökyüzüyle, denizin arasından geçerek sahil şeridinden akan araçların arasına doluyor. Araçlar hızla ilerlemesine rağmen değişmeyen manzara, karşımdaki görüntünün ne kadar devasa birşey olduğunu bana yeniden hatırlatıyor.

Manzaranın seyrine öylece dalmışken ani bir sesle irkiliyorum, yanımızdan ve araçların aralarından tehlikeli denilebilecek kadar hızla geçen, motorlu bir genç. Yolda ilerleyen diğer araçlarıda zor durumda bırakarak gözden kayboluyor. Biraz ilerleyince bu genç için hissettiğim korkunun sebebini daha iyi anlıyorum. Bariyere çarparak hurdaya dönmüş bir motor ve yerde hareketsiz yatan genç... Sonra araçları bölerek hızla gelen ambulansın yürek burkan sireni dolduruyor her yanı. Gördüklerim karşısında gözlerim doluyor ve insan yaşamındaki ani değişimin arasındaki zamanın kısalığına şahit olmak bir kez daha nefesimi kesiyor. Gözlerimde bir süre asılı kalan o görüntü yavaştan kaybolduktan sonra hayatımdaki ertelediklerim geliyor aklıma.

Sonra... Başka zaman... İlerde... Diye başlayan cümlelerim. Sanki öyle bir zamanın garantisi varmış gibi yada o ertelenen yaşlara gelindiğinde, onları aynı duygu, aynı heyecan ve istekle yaşayabilecekmişiz gibi. Belki içimizde bir ukdeye dönüşecek belkide iyiki ertelemişim, diyeceğimiz anılarımız olacak. Gelecek insana ne getirir bilemeyiz. Ama içinde yaşadığımız an elimizdeyken, onu hiçbir sebep olmaksızın ne olacağını bilmediğimiz bir zamana teslim etmek, koca bir bilinmezlik kuyusuna atmak gibi birşeymiş, şimdi daha iyi anlayabiliyorum. 

Şimdi, yıllar öncesindeyken bu zamanlarıma diye ertelediklerimle karşılaşıyorum da, ya geç kalmış buluyorum kendimi yada artık anlamı kalmamış bir histe. İyiki dediklerimde var elbette ama ertelemeye değer miydi? Tartışılır. Bu yüzden ertelediklerimizin ve an'larımızın doğru zamanda ve gönlümüzden geçtiği gibi karşımıza çıkması dileğiyle, esen kalın...

Yorumlar

  1. Ertelememek lazım bazı şeyleri...

    YanıtlaSil
  2. Yaziyi okumaya baslamak ve bitirmek arasinda ne kadar kisa bir sure var ve hic bitsin istemiyorsun okurken...hayatla ölüm arasindaki cizgi de belki de boyle.Geriye baktiginda insan ne kadar cok ertelenmişlikler var ve bunlarla mezara gidecek belki de soylemedigin bir sevgi sozu ya da ertelenmis ibadetler...Ama bir kere gelir dunyaya insan ve bir kere ölür

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Öyle tabiki insan neleri ertelediğini en iyi kendisi bilir ama evet farkına vardığında geç kalmış olabiliyor

      Sil
  3. Ne kadar çok kişinin duygularına tercüman olmuş harika bir yazı daha... Yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  4. Çok teşekkür ederim, ne mutlu bana azda olsa yazılarımla iyi gelebiliyorsam :)

    YanıtlaSil
  5. Teşekkür ederim eline emeğine yugine kalemine sağlık 👍🌹

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben teşekkür ederim kıymetli vaktinizi yazımı okumaya ayırdığınız için 🙏

      Sil
  6. Ertelemenin bıraktığı ukdeler dağ oldu. Allah'a şükür çocuklarım büyüdükce telafi etmeye çalışıyorum. Ama her şey yaşında güzel bunu da anlamamak mümkün değil maalesef 🌠🌟💫

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne mutlu size, inşallah bundan sonra tüm ukdeleriniz en mutlu ve güzel anılara dönüşür🙏😊

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaralar iyileşmez, susmayı öğrenir...

Duygusal gezgin

Sakin bir İstanbul sabahı